برای این که به قرائت قرآن آثار بیشتر معنوی مترتب شود برای قرائت شرایطی را چنین بر می شماری : شناخت حقیقت قرآن و عظمت آن ؛ حضور قلب موقع قرائت و تدبر در آیات آن ، فهم مراد خدای متعال ، دور کردن آنچه مانع فهم و تدبر در قرآن است ، خودش را مخاطب خاص احکام و مواعظ مذکور در قرآن تصور کند .
پس وقتی قاری قرآن این امور را رعایت کرد ، ناچار مرادهای خدای متعال بر حسب مقامات دینی او برایش متجلی می شود و وقتی چنین شد یعنی قلبش از معارف ربانی متجلی شد قلبش به آثار مختلف آیات متاثر می شود به این معنا که قلبش به حزن و سرور خوف و رجا توکل یا تسلیم رضا یا توحید متصف می شود .
یا زهرا(س)
